Ρούνοι ονομάζεται το αρχαίο των βόρειων λαών της Ευρώπης, το οποίο η παράδοση αποδίδει στους θεούς και είναι αναμφισβήτητης καταγωγής. Το χρησιμοποιούσαν οι Γερμανικοί (και κατ’ επέκταση οι Σκανδιναβικοί) λαοί, πριν αποκτήσουν το δυτικό αλφάβητο, όπως οι Τεύτονες και οι . Η λέξη ρούνος (rune), με βάση την ινδοευρωπαϊκή ρίζα ru, σημαίνει ψίθυρος, μυστικό. Αυτό συνεπάγεται και από την πρωταρχική χρήση που είχαν: η παράδοσή τους ήταν προφορική και μεταδιδόταν από το σαμάνο ή το στο μαθητευόμενο και μόνο. Έτσι η χρήση των ρουνικών συμβόλων ως μέσο απομνημόνευσης των εννοιών και των δοξολογιών παρέμενε σε έναν κλειστό ιερατικό κύκλο. Ακόμη, εικάζεται ότι οι ρούνοι γράφονταν σε ξύλο, το οποίο, πέρα της φθαρτότητός του σε σχέση με την πέτρα και τον πάπυρο, καίγονταν κατά το τέλος της τελετής. Έτσι τα στοιχεία που έχουμε για αυτούς είναι κατά πολύ νεώτερα της χρήσης τους (περίπου στα 200 μ.Χ), ενώ ασαφή αποσπάσματα έχουμε σε πέτρες της ανάγουν τη χρήση του περί το 1300 π.Χ.
Η δύναμη των ρούνων αναφέρεται σε πολλά έπη των βόρειων λαών, που αφήνουν να εννοηθεί η μεγάλη πίστη που είχαν οι Κέλτες στα αποτελέσματα της μαγικής τους χρήσης. Και η δύναμή τους αλλά και η πίστη που τους είχαν οι Κέλτες ήταν τόσο μεγάλη, ώστε και μετά την απαγόρευση της χρήσης τους από την εκκλησία συνέχισαν να χρησιμοποιούνται και η παράδοσή τους δεν χάθηκε. Η τελευταία χώρα που διατήρησε αυτή την παράδοση ήταν η Ισλανδία μέχρι το 1639. Τότε απαγορεύτηκαν κι εκεί από τον φόβο της Ιεράς Εξέτασης.
Οι Έλληνες ήρθαν για πρώτη φορά σε επαφή με την ιστορία των ρούνων κάπου στην δεκαετία του ’80. Γι’ αυτό το λόγο, ακόμα και σήμερα η βιβλιογραφία μας είναι φτωχή σε σχέση με τις υπόλοιπες ευρωπαικές χώρες και οι γνώσεις μας αόριστες και ασαφείς. Είναι όμως, καθήκον μας να γνωρίζουμε πιο εμπεριστατωμένα και ουσιαστικά αυτήν την πολύτιμη κληρονομιά της ευρωπαικής Εσωτεριστικής Παράδοσης.
Οπως συμβαίνει και με την ελληνική λέξη «αλφάβητο» έτσι και το σύνολο των ρουνικών γραμμάτων παίρνει τη σημασία του από τα έξι πρώτα γράμματα, που το ένα δίπλα στο άλλο δημιουργούν τη λέξη ΦΟΥΟΑΡΚ (Φέοχ, Ουρ, Οορν, Άνζούρ, Ραντ, Κεν).
Υπάρχουν τριών ειδών ρουνικά αλφάβητα. Το αρχαίο ή κοινό Φούθαρκ, το νεότερο ή γερμανικό Φούθαρκ και το αγγλοσαξονικό Φούθαρκ. Το αρχαίο Φούθαρκ, όπως φανερώνει και η ονομασία του, είναι αυτό πάνω στο οποίο βασίστηκαν τα δύο επόμενα.
Οι ρούνοι, λοιπόν, είναι απλά αρχετυπικά σχέδια που αφυπνίζουν τις βαθύτερες πτυχές του ανθρώπινου υποσυνειδήτου. Είναι γράμματα, έννοιες, ενέργειες, ήχοι, κινήσεις. Αντιπροσωπεύουν μια παράδοση μαντείας μέσω των φυσικών στοιχείων, ένα σύστημα αυτογνωσίας και κατανόησης των κοσμικών κανόνων. Εκφράζουν τις ορμές, τους φόβους, τα πάθη, τις ελπίδες και τις επιθυμίες του κρυφού μας νου. Οι ρούνοι υπάρχουν παντού. Στο σκοτάδι και στο φως. Καθρεφτίζονται στο χώμα, στο νερό, στον ουρανό, στα δέντρα, στα βουνά. Μέσα μας… Στη ζωή μας. Είναι τα αόρατα σύμβολα της ψυχής μας.